Auteur Topic: De minder leuke dingen en daarna  (gelezen 16443 keer)

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Pia

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 60
  • Geslacht: Vrouw
  • Bezoek: Brandweer
Gepost op: 29 september 2010, 14:45:02
We willen allemaal bij de brandweer, branden blussen, mens en dier helpen, hulpverlening noem maar op,
maar wat nou als iemand al niet meer te redden is maar wij worden wel gepiept want diegene ligt bijv in het water al een aantal dagen of iemand ligt overleden in een huis en moet eruit gehaald worden door de brandweer
want dat gebeurt ook.
hoe reageer je hier op en wat zijn de ervaringen ermee?

wij hadden zelf afgelopen weekend iemand uit het water gehaald die al week vermist was,
het was mijn 1e stoffelijk overschot ben best beroerd geweest die nacht en dag erna.
maar gelukkig snel er weer overheen,

hoe waren jullie (voor diegene die al zoiets mee hebben gemaakt) reacties op dat soort dingen??
Pia Brandweer-Harlingen  www.brandweerharlingen.nl


Peter

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 39.524
  • Geslacht: Man
  • Specialisatie: WVD
  • Bezoek: Brandweer
  • Rang: Manschap B
Reactie #1 Gepost op: 29 september 2010, 16:55:20
Tja, in de 12 jaar die ik nu bij de brandweer ben, heb ik inmiddels 3 incidenten mee gemaakt waarbij doden te betreuren vielen. De eerste maal was voor mij net zoals bij jou een drenkeling, die 24uur vermist was, en waar al het vermoeden was dat hij in het water lag.
 Die inzet is heel rustig verlopen, en we hebben toch goed werk kunnen verrichten. Als je voor de alle eerste keer te maken krijgt met een dode is dat erg onwezelijk, maar tegelijkertijd ben je ook met je werk bezig, wat wellicht bescherming biedt.
De andere 2 waren na een brand en een ongeval, maar alle 3 de incidenten heb ik een plekje kunnen geven. Ik kan ze alle 3 nog tot in detail uittekenen, en nog precies navertellen.
De opvang na zo,n inzet is erg belangrijk, dat is bij ons ook goed geregeld. Zeker als er brandwachten bij zijn geweest, die zoiets voor de alle eerste keer mee maken. Daarnaast is het thuisfront op die momenten ook erg belangrijk. ;)


Pia

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 60
  • Geslacht: Vrouw
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #2 Gepost op: 30 september 2010, 06:05:48
Bij ons was de opvang ook goed,

Mijn 1e Hv was gelijk een zwaar ongeluk meisje was in slaap gevallen achter het stuur, ze was er heel erg aan toe na dat ongeval hebben we ook BOT team gehad,
dag erna hoorde ik dat het mijn nichtje was ( ik had haar zo niet herkend)
zij is paar maanden later aan complicaties in het ziekenhuis overleden,

Maar een drenkeling zoals bij ons afgelopen zaterdag blijft anders iemand is al overleden en je kan al niks meer doen en denk dat dat hetgeen is waar ik het meest van schrok en de aanblik natuurlijk,
wel hadden wij ook net als bij jou Peter een vermoeden dat ie in het water lag we waren inprincipe al een week aan het wachten wanneer de pieper zou gaan,
Pia Brandweer-Harlingen  www.brandweerharlingen.nl


zafara

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 222
  • Geslacht: Man
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #3 Gepost op: 13 november 2010, 13:30:56
Ik weet niet of het hier goed staat in topic, maar ik wilde het toch even kwijt

Vandaag zou ik om 11 uur bij de kazerne zijn om nog eventjes met de jeugd te oefenen voor de provinciale wedstrijd
afijn, ik was al aan de late kant en stond te wachten voor de spoorweg overgang, ik stond overigens vooraan voor de slagboom, en aan de andere kant tegen het spoor aan ligt de kazerne
ik hoor de trein aankomen, en ik zie vanuit mijn spiegel zie ik een hond over de rijbaan lopen, geen baasje of iets er bij.. die rent over de rijbaan, langs de auto's en juist op het moment dat de hond de overweg oprent komen er van allebeide kanten intercity's, het resultaat is al te raden, er volgt een 'regen' en de spoorbomen gaan open.. ik naar de kazerne gereden en gekeken waar de hond terecht was gekomen, die lag in de berm naast het spoor.
de commandant was zijn auto aan het wassen en heeft gelijk contact op genomen met meldkamer om prorail te waarschuwen.. hij zei prorail zorgt dat het kadaver wordt opgeruimt.
dus ik met de jeugd een oefening gedraaid tot om half 12 mijn pieper gaat voor reinigen wegdek, om  te 'rapen'... ik met het voertuig mee om alle restanten op te ruimen en de boel schoon te spuiten


met het rapen had ik geen probleem dat was geen probleem, maar ik bleef dat beeld voor me zien hoe die hond de overweg op rende... misschien komt het omdat ik zelf ook een hond heb.
maar nu was mijn vraag heeft iemand anders ook wel zoiets meegemaakt ooit... en hoe is die daar mee omgegaan.. ik heb overigens  gelijk toen we terugwaren met het BOT gebeld en gesproken om alles door te spreken, maar ik vroeg me af hoe lang je zo'n beeld voor je bleef houden, het  BOT lid kon me geen antwoord geven dat verschilt per persoon.. hoelang zou normaal iets zoals dit blijven hangen..
Manschap A Blusgroep 2
Brandweer De Bilt, Post Bilthoven
Coördinator Beveiliging


jasper

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 1.946
  • Geslacht: Man
  • Bezoek: Brandweer
  • Rang: Brandwacht 1ste Klasse
Reactie #4 Gepost op: 13 november 2010, 18:48:11
Tsja Zafara, Ik heb hier met de zomervakantie ook zoiets meegemaakt in mijn vakantie ging de pager spoorwegongeval. Wij uitgerukt met 6 man onderweg hoorden we het was een springer toen we aan kwamen zagen we de persoon liggen. Dus ja dat was even minder persoon afgedekt. En is later opgehaald door de begrafenisondernemer. Daarna alles schoongespoten. Toen we op de kazerne waren hebben we het met elkaar goed overgehad hoe iedereen het had ervaren. Ik liep de eerste dag er flink mee rond maar na een paar dagen verwaterd dat wel iets. Ik heb er geen last meer van maar ja die beelden blijven op je netvlies die worden gewoon opgeslagen in je grijze massa die kun je niet als met een pc even deleten zeg maar. Praten Praten Praten helpt veel.




zafara

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 222
  • Geslacht: Man
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #5 Gepost op: 13 november 2010, 19:30:20
Tsja Zafara, Ik heb hier met de zomervakantie ook zoiets meegemaakt in mijn vakantie ging de pager spoorwegongeval. Wij uitgerukt met 6 man onderweg hoorden we het was een springer toen we aan kwamen zagen we de persoon liggen. Dus ja dat was even minder persoon afgedekt. En is later opgehaald door de begrafenisondernemer. Daarna alles schoongespoten. Toen we op de kazerne waren hebben we het met elkaar goed overgehad hoe iedereen het had ervaren. Ik liep de eerste dag er flink mee rond maar na een paar dagen verwaterd dat wel iets. Ik heb er geen last meer van maar ja die beelden blijven op je netvlies die worden gewoon opgeslagen in je grijze massa die kun je niet als met een pc even deleten zeg maar. Praten Praten Praten helpt veel.

Tja het blijft minder fijn, maar er is niet door de bemanning van de ts gezien dat deze sprong, en dat maakt wel een verschil denk ik, ik heb ook geen probleem om met de overschotten geconfronteerd te worden, maar wel met getuige te zijn van  het moment van 'grijpen' los van de inzet dus.... in dit geval was het een hond, maar heeft iemand wel eens een 'grijp' moment meegemaakt?
Manschap A Blusgroep 2
Brandweer De Bilt, Post Bilthoven
Coördinator Beveiliging


smitfire

  • Gast
Reactie #6 Gepost op: 19 november 2010, 16:33:39
Wellicht bekend, maar toch wil ik het je niet onthouden:
http://www.regio15.nl/weblogs/peter-smit/1538-een-standaard-klusje-
Krijg er een hoop reacties op  8).


Peter

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 39.524
  • Geslacht: Man
  • Specialisatie: WVD
  • Bezoek: Brandweer
  • Rang: Manschap B
Reactie #7 Gepost op: 19 november 2010, 16:36:21
Wellicht bekend, maar toch wil ik het je niet onthouden:
http://www.regio15.nl/weblogs/peter-smit/1538-een-standaard-klusje-
Krijg er een hoop reacties op  8).
Achteraf gezien was het een niet zo standaard klusje voor jullie. :-X :-\


jasper

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 1.946
  • Geslacht: Man
  • Bezoek: Brandweer
  • Rang: Brandwacht 1ste Klasse
Reactie #8 Gepost op: 19 november 2010, 17:50:30
Tsja Peter dat zijn de mindere inzetten. En zeker Zinloos dit waarom doen mensen dit  :-\ :-\


Orlando16

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 9
  • Geslacht: Man
Reactie #9 Gepost op: 19 december 2010, 01:30:56
Hoi,,

Ik heb net het stuk(je) gelezen over ''standaard klusje'' pff... Wat een inpact heeft dat!
Echt zo zinloos waarom deze mensen dit doen.. zulke mensen moeten ze levenslang opsluiten!
Ik hoop dat het met de persoon die het verhaal heeft geschreven en de na bestaande nu goed gaat,, en dat de dader(s) gepakt zijn!

Hier ben ik best wel bang voor...
Aangezien ik nu bij de bedrijfsbrandweer zit en in de toekomst ook in de vrijwillige-brandweer wil (indien er plek is).
Als je dit mee maakt hoe ik er mee om zal gaan,, Ik denk dat iedereen er anders mee om gaat.
Het zou mij ook vooral vreselijk moeilijk zijn om bekende/familie te moeten helpen..
Mijn vraag is heeft iemand hierin ervaring? over beknellingen branden etc. Als je deze wil delen graag!





Luc

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 39
  • Geslacht: Man
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #10 Gepost op: 23 december 2010, 07:57:23
Wel, wat ik je kan bevestigen Orlando16,

Volwassenen is ook niet leuk hoor

Maar geloof mij,

Als je kinderen bij een ongeval treft zowel zwaar gewond als dodelijk, grijpt zit je zeer aan!


hv-engeltje

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 14.636
  • Geslacht: Vrouw
  • Specialisatie: Instructeur, bevelvoerder
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #11 Gepost op: 23 december 2010, 09:07:51
Hier ben ik best wel bang voor...
Aangezien ik nu bij de bedrijfsbrandweer zit en in de toekomst ook in de vrijwillige-brandweer wil (indien er plek is).
Als je dit mee maakt hoe ik er mee om zal gaan,, Ik denk dat iedereen er anders mee om gaat.
Het zou mij ook vooral vreselijk moeilijk zijn om bekende/familie te moeten helpen..
Mijn vraag is heeft iemand hierin ervaring? over beknellingen branden etc. Als je deze wil delen graag!

Nou, ik kan je vertellen dat ik het deel met mijn collega's en ik het niet gepast vindt om dit op een openbaar forum te doen. Misschien een idee om eens te gaan kijken en praten binnen het vrijwillige krops waar je wilt gaan werken? Daar kunnen ze je er wat meer over vertellen. Maar sta niet gek te kijken dat de meeste brandweermensen niet staan te springen om dat met een buitenstaander te gaan delen.

Ik vind het privé en sommige details wil ik echt niet bekend maken, het zou niet gepast zijn als nabestaanden er van weten...
I'm not a female firefighter, I'm a firefighter who happens to be female.

Al mijn commentaren en posts zijn op eigen titel en zijn geen weergave van enige opdrachtgever of werkgever.

Il n'y a d'opinion que de ce qu'on ne connaît pas. (Gabriël Marcel)
Een echte mening heeft men enkel over dat waar men geen verstand van heeft.


Wick@d

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 563
  • Geslacht: Man
  • Specialisatie: Ambulancechauffeur / Brandweer chauffeur groot / Pompbediender / LWPB
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #12 Gepost op: 23 december 2010, 14:16:17
Nou, ik kan je vertellen dat ik het deel met mijn collega's en ik het niet gepast vindt om dit op een openbaar forum te doen. Misschien een idee om eens te gaan kijken en praten binnen het vrijwillige krops waar je wilt gaan werken? Daar kunnen ze je er wat meer over vertellen. Maar sta niet gek te kijken dat de meeste brandweermensen niet staan te springen om dat met een buitenstaander te gaan delen.

Ik vind het privé en sommige details wil ik echt niet bekend maken, het zou niet gepast zijn als nabestaanden er van weten...

Helemaal mee eens.

Komt er ook nog bij dat hulpverleners met elkaar praten die "samen" eeb bepaald incident hebben gedaan / afgehandeld zonder er een woord over te reppen. Het begrip voor en onder elkaar is vaak al genoeg, waardoor bepaalde gevoelens / emoties niet uitgesproken hoeven te worden zonder dat ze niet begrepen worden.

Persoonlijk: "nare" dingen tijdens mijn werk voor zowel de gele als rode taak vertel ik thuis niet eens omdat je als hulpverlener (lees: mens) erbij moet zijn geweest om te snappen.


Tazbrw

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 233
  • Geslacht: Man
  • Bezoek: Belangstellende
Reactie #13 Gepost op: 04 maart 2011, 22:08:20
Dat was voor het eerst een reanimatie.... Ik had mn certificaat die dag gehaald en ik loop met mede klas genoten naar het metro station toe en een oudere man zakt op het perron in elkaar. Wij keken elkaar echt aan van ja daag, dit is niet echt.. Die man bleef liggen en er waren al mensen bij. Die hadden dus geen EHBO en wij wel, ik ben samen met een vriend gaan reanimeren.. Kwamen de hulpdiensten en de traumaheli was gekomen.. En dat moment dat we moesten stoppen van het medisch personeel omdat hij al was overleden.. Dat was een klap.. Maar de dagen er na waren het heftigst.. Vooral als we weer het perron op kwamen.. Dat was eigenlijk de grootste klap. Ben er gelukkig over heen nu.

Dat was eigenlijk mijn minder leukste ervaring met de gevolgen daarvan.
Met Vriendelijke Groeten,

Tazbrw


Johan de C

  • Forumlid
  • ***
  • Berichten: 3.379
  • Geslacht: Man
  • Bezoek: Brandweer
Reactie #14 Gepost op: 02 april 2011, 15:34:21
Nou, ik kan je vertellen dat ik het deel met mijn collega's en ik het niet gepast vindt om dit op een openbaar forum te doen. Misschien een idee om eens te gaan kijken en praten binnen het vrijwillige krops waar je wilt gaan werken? Daar kunnen ze je er wat meer over vertellen. Maar sta niet gek te kijken dat de meeste brandweermensen niet staan te springen om dat met een buitenstaander te gaan delen.

Ik vind het privé en sommige details wil ik echt niet bekend maken, het zou niet gepast zijn als nabestaanden er van weten...

Daar heb je in principe volkomen gelijk in maar  juist een vrij openbaar forum als dit waar veel hulpverleners komen is een goed medium om aan te geven dat er geen mens gelijk is en er veel meer reacties mogelijk zijn dat die zes-acht binnen de ploeg.

Helemaal mee eens.
Komt er ook nog bij dat hulpverleners met elkaar praten die "samen" eeb bepaald incident hebben gedaan / afgehandeld zonder er een woord over te reppen. Het begrip voor en onder elkaar is vaak al genoeg, waardoor bepaalde gevoelens / emoties niet uitgesproken hoeven te worden zonder dat ze niet begrepen worden.

En juist daarin schuilt ook een groot gevaar. Een paar jaar terug hadden we in 1 week drie dodelijke ongevallen, waarbij in 1 geval het slachtoffer reeds uit het voertuig was.... Je praat wat na en je denkt dat je elkaar door en door kent en begrijpt en  voila, een week of wat later belt de vrouw van 1 van ons dat het met  manlief helemaal niet goed gaat.

We hebben dus een post met vrij veel dodelijke slachtoffers. Zolang je werk te doen hebt valt het over het algemeen wel mee om daar mee om te gaan, al is de eerste keer, ja, 15 jaar geleden en ik kan me die hele uitruk nog van begin tot eind helemaal herinneren. later op die dag kwam de commandant met zijn vrouw even langs, zogenaamd om advies voor een feest dat hij thuis wilde geven.... Helemaal niet over het ongeluk gehad (en het feest  ging natuurlijk ook niet door) maar ik  wist gewoon dat ze even kwamen kijken hoe het  met ondergetekende ging (ik was toen "alleenstaand"zoals dat nu heet en had zelfs nog geen hond of goudvis om tegenaan te kunnen ***) en hoewel ik niet zo heel goed met de baas kon opschieten deed dat gesprek om niks me veel goed.

Maar over het algemeen, als je je werk kunt doen  scheelt dat een pak. Bij onze jaarlijkse oefeavond die aan dit thema gewijd is komt dat ook steeds naar voren, als je wat kunt doen, dan valt het heel vaak wel mee. Vaak hebben  mensen die minder te doen hebben of niet direct bij de hulpverlening betrokken zijn of mensen die onvoorbereid ergens bij uitkomen er meer moeite mee, b.v.  de eerste persoon die bij een ongeval uitkomt maar ook politie. Als ik gewondenverzorger ben en het S.O.  is in de ambulance, dan probeer ik, indien mogelijk, altijd even in gesprek met de eerste argeloze burger te komen die bij het ongeval uit kwam.

Toch ook een voorbeeld van mij, niet omdat k het  weer van me af moet schrijven of uit  spektakeloogpunt maar als nuchter voorbeeld dat je  verder moet  kijken dan alle voorbeeldien hier  genoemd.

Let ook goed op het vervolg van een  ongeval ..... Het hoeft niet meteen na afloop te gebeuren. Mijn schokkendste ervaring was een ongeval, "Johan,  jij bent gewondenverzorger" Mijn eerste klus als zodanig en tja, je moet er ooit eens mee beginnen. Afijn we doen alles volgens het boekje en het S.O.  wordt afgevoerd. Even napraten wat ging er goed en wat ging er fout en technisch gezien ging het gewoon goed, ook volgens de OvD, ook volgens de beroeps die met de HV kwamen (en niks hoefden te den omdat we ook alles aan boord hadden)...

En dan...
... drie weken later, ik zit aan het ontbijt, kopje koffie en de krant....
"Slachtoffer ongeval overleden"
Lees je wel vaker   maar goed met een half oog lees je.... en dan zie je de lokatie,  en de datum... en dan blijkt dat  het Slachtoffer te zijn waar je de hele hulpverlening meer contact gehad hebt.
het SO was  na aankomst in het ziekenhuis in coma geraakt en heeft het dus uiteindelijk niet gered.
Dat heeft wel die dag verder door mijn hoofd gemaald en het is maar goed dat we die dag en nog een uitruk hadden en nog oefenavond waarbij ik  toch de behoefte had om de gesprekken naar dan ongeval te sturen (niet te opvallend, ik was jong en wilde me  niet meteen late kennen)  zodat we het toch  nog goed geevalueerd hebben.

Een dergelijk voorbeeld ben ik op dit forum nog niet tegen gekomen en toch nuttig om onder de aandacht te brengen.
Dus collega's, het kan  ook na een paar weken gebeuren, ruim na de evaluatie na afloop, ruim na het gesprek, ruim na de komst van een eventueel BOT of COT team of whatever....