[Arie]

Misschien niet 100% brandweer dit voorstel, maar misschien is het interessant als er een topic of forumonderdeel komt waarbij de leden van het forum hun ervaringen over hulpverlening kunnen plaatsen. En dan bedoel ik niet dat zij bij een brand of ongeval hebben gestaan als toeschouwer, maar meer een ongevalssituatie waarbij zij zelf als hulpverlener of EHBO'en hebben geholpen.

Wellicht kunnen wij van die ervaringen leren. Ik heb zelf bijv. vanwege mijn BHV-lidmaatschap en vrijwilliger bij de dierenambulance bij enkele situaties gestaan waarbij ik heb kunnen helpen. En er zijn altijd dingetjes waarvan je zegt 'ja, dat had ik achteraf iets anders kunnen/moeten doen' of 'ja, dat heb ik goed aangepakt'.

Ik kwam op dit idee vanwege het verhaal van Marcel over het ongeval bij zijn buren.

[Peter]

Lijkt mij een goed plan 

[Peter V]

Inderdaad Arie een goed plan
zo iets hadden we nog niet.
zal ik dan maar beginnen we hebben bij ons op de zaak een keer een reanimatie gehad en dan heb je in de winkel veel last van kijkers mijn collegas waren met het slachtoffer bezig en ik stond met 2 andere collegas de ramptoeristen op afstand te houden maar dat werkte niet echt zo als we wilden en ze waren bezig met een verbouwing en toen hebben we daar de schermen weg gehaalt en daar mee  de plek ruim mee afgezet en dat werkte perfect en de familie van het slachtoffer werd ook gelijk wat rustiger en de collegas en de in middels geariveerde ambulance personeel konde zo ongestoord hun werk doen en achteraf kregen wij een copliment hier voor en het slachtoffer is gelukkig goed hersteld.
gr
peter

[Arie]

Heb je goed gedaan Peter!  Wat ik ook belangrijk vind is aandacht voor de hulpverleners. Bij die reanimatie heb ik niet zelf gemasseerd en/of beademd maar de boel ook op afstand gehouden, gezorgd dat de GGD vrije toegang had, de collega's van de man opgevangen maar bovenal: degenen die waren belast met de daadwerkelijke reanimatie steun gegeven toen de broeders het hadden overgenomen. Want ze zaten er toen echt als een dood vogeltje bij.

[Brandweerforum]

Arie ik begijp hieruit dat je graag een eigen board zou willen voor dit soort topics?

Groet Ronald.

[Arie]

Nou, niet 'eigen' in de zin van 'mijn board', maar dus een apart board voor ervaringen met zelf uitvoeren van hulpverlening

[Brandweerforum]

  Oke dat kunnen we gaan regelen enig idee hoe de titel van dat board moet zijn/ 

[Arie]

Ehm.... 'eigen ervaringen als hulpverlener'? 

[Nummer11]

Prima idee Ronald, zo'n topic kan als onderdeel van het forum "Het brandweerdforum" 

[Brandweer Sluis]

Lijkt mij ook wel een goed idee, ik heb zelf nog niet echt iets meegemaakt, wel eens een dodelijk ongeval naartoe geweest maar dan heb je toch ook even dat je moet slikken hoor, want dat is niet het allerleukste zicht.

[Peter V]

Heb je goed gedaan Peter!  Wat ik ook belangrijk vind is aandacht voor de hulpverleners. Bij die reanimatie heb ik niet zelf gemasseerd en/of beademd maar de boel ook op afstand gehouden, gezorgd dat de GGD vrije toegang had, de collega's van de man opgevangen maar bovenal: degenen die waren belast met de daadwerkelijke reanimatie steun gegeven toen de broeders het hadden overgenomen. Want ze zaten er toen echt als een dood vogeltje bij.

Arie,
ik had toen zo iets van ze moeten ongestoord hun werk kunnen doen dus improviseren ik vond niet dat ik iets bijzonders had gedaan maar het werd zeer op prijs gesteld ik zorg meestal in dit soort inzetten voor afzetting en ambulance opvang en bij brand ben ik de eerste man wantik ben meer brandbestrijder dan EHBOer.
gr
peter

[Brandweerforum]

Het nieuwe board is inmiddels aangemaakt! 

Groet Ronald.

[Brandweer Sluis]

Lijkt mij ook wel een goed idee, ik heb zelf nog niet echt iets meegemaakt, wel eens een dodelijk ongeval naartoe geweest maar dan heb je toch ook even dat je moet slikken hoor, want dat is niet het allerleukste zicht.

Eigenlijk heb ik wel iets meegemaakt, we waren bij de gym op school en we waren in de ringen en ik zat op zo'n ring, en er was een meisje naast me en die was aan het schommelen in de ringen, en ze zat zegmaar op een houten balkje die je daar aan kan doen en ik zit daar zo te kijken en ik zie ze ineens van boven naar beneden vallen, iedereen schrok ik ook, en de leraar wist eigenlijk niet goed wat hij moest doen en toen heb ik maar 112 gebeld en de ambu kwam natuurlijk onder A2 vervoer maartoch is dat niet zo leuk om mee te maken als het je klasgenoote is

[woutje]

In de winter 1982 woonde ik nog in Enschede. Ik liet ons (jonge) pup even uit. We woonden op de hoogste etage van een flat dus moest het beestje de trappen afdragen. Op de straat gekomen werd het beestje helemaal gek van de sneeuw en het stoeide flink. Nu wil het geval dat het nog maar twee dagen gevroren had en de wijk waarin wij woonden wat rijk aan vijvers. Ons puppie liep vrij op het gladde ijs daarvan. Dat kon ook omdat het dietje weinig woog. Wat ik mij echter niet realiseerde was dat de hond van buurtbewoners ook vrij los liep. Deze hond was ook niet al te zwaar maar toen ze samen midden op het ijs bij elkaar kwamen bleek dat teveel van het goede en zakten beide hondjes spontaan door het ijs.
Beide hondjes zaten vol verwachting naar de kant te kijken. Inmiddels was het baasje van de andere hond ook gekomen en in paniek geraakt. De honden konden er op eigen kracht niet uit. Ze zaten in het wak en daar bleven ze. Nu zijn die vijvers niet al te diep en ik moest gewoon handelen dus ik dacht niet verder na en stapte door het ijs naar het midden van de vijver. Met mijn vuist sloeg ik het ijs voor me aan barrels tot dat ik bij de hondjes was aangekomen. Ik zette ze 1 voor 1 op het zwakke ijs, eerst de hond van de mevrouw en wachtte tot dat deze aan wal was gekomen en nam vervolgens mijn eigen hond onder mijn arm en begaf mij vervolgens terug aan wal. Door en door nat dus. Om geen verkoudheid of ziekte op te lopen haaste ik mij naar huis. Ik hoorde de mevrouw nog roepen: " Hoe heet u" waarop ik alleen mijn achternaam noemde. Spoedig had ik mijn kleding gewisseld. Er gingen enkele weken overheen toen de deurbel klonk.
Niets vermoedend deed ik open en tot mijn grote verbazing stond daar die mevrouw met een leuke plant die ze me gaf uit dank. Ze zei dat ze er veel voor heeft moeten doen om mijn adres te achterhalen maar omdat ze bij de gemeente werkte was dat niet zo'n groot probleem. Hieruit heb ik geleerd dat ik ook nooit meer mijn achternaam noem. Het is vanzelf sprekend dat je die dieren niet aan hun lot overlaat. Ookal zou het een hond van iemand anders alleen zijn nog niet!

[Arie]

Ach, het was toch goed bedoeld van die mevrouw Alhoewel je als ambtenaar theoretisch je werksystemen niet mag gebruiken voor privé-doeleinden.

Maar adequaat gehandeld hoor!